30 czerwca 2015 23:29:37 CEST
Zamieszczam opis prac koniecznych do wykonania podczas przeprowadzania izolacji ścian fundamentowych.1. Po wykonaniu konstrukcji budynku i ewentualnej, wymaganej projektem, hydroizolacji należy ułożyć warstwę izolacyjną na ścianach w taki sposób aby nie występowały żadne przerwy pomiędzy płytami. Dlatego ważne jest aby krawędzie płyt były w układzie równoległym – najlepiej kiedy mają układ poziomy i pionowy. W przypadku układania na wysokość więcej niż jednego rzędu płyt izolacyjnych należy zastosować układ mijankowy w kolejnej warstwie - przesunięcie o co najmniej 1/3 długość płyty - płyty nie mogą stykać się 4 narożami w jednym punkcie! Należy maksymalnie ograniczyć docinanie płyt, a przede wszystkim wykorzystywanie odpadów – powinno stosować się wyłącznie płyty pełne. Przy więcej niż jednym rzędzie izolacji w narożach budynków zewnętrznych i wewnętrznych należy stosować układ naprzemiennego połączenia elementów z prostopadłych ścian – zachowując tzw. wiązanie murarskie.
2. Izolację należy wykonać od poziomu góry fundamentu do poziomu zadanego w projekcie technicznym, ale nie niżej niż poziom projektowanego gruntu.
3. Przy płytach frezowanych wymagana jest duża precyzja wykonania gdyż niedopuszczalne jest nie zamkniecie połączenia na niepełny zamek – otwarty frez powoduje linową nieciągłość izolacji – płyta frezowana ponadto ma ograniczony sposób wykorzystania – po odcięciu nie wszędzie może zostać wykorzystana - brak jej zamka.
4. Ponieważ izolacja ścian fundamentowych jest najczęściej na niewielkiej wysokości do ok. 1,0 metra, płyt nie należy mocować lub maksymalnie ograniczyć ich mocowanie. Jeśli się dobrze skoordynuje prace, to po ich przyklejeniu i ułożeniu warstwy ochronnej, można docisnąć i ustabilizować płytę gruntem zasypowym – niestety nie da się tutaj przeprowadzać prac mechanicznie, a jeśli już to bardzo umiejętnie czyli zasypywać warstwami, a nie całą głębokość na raz. Dodatkowo należy uważać na duże odłamki gruntu aby ich uderzeniem nie uszkodzić i nie przemieścić termoizolacji. Podczas klejenia należy pamiętać aby płyty kleić w jak najmniejszej odległości od ściany układając klej obwodowo oraz kilka placków w środku płyty – w zależności od wielkości płyty. Niedopuszczalne jest mocowanie płyt wyłącznie na tzw. plackach i pozostawianie otwartej, pustej przestrzeni za więcej niż jedną płytą. W przypadku nierówności podłoża nierówności należy zniwelować przez tynk tradycyjny lub różne grubości termoizolacji, niedopuszczalne jest równanie za pomocą różnej grubości placków.
5. W przypadku nierówności podłoża, np. wybrzuszonej ścianie, należy dążyć do zwiększenia, o ile jest to możliwe, całościowego, a nie do zmniejszenia lokalnego grubości izolacji. W przypadku braku takiej możliwości należy nierówność zniwelować – skuć ścianę.
6. Jeżeli zaistnieje konieczność mocowania łącznikami izolacji do ściany fundamentowej np. ze względu na ukształtowanie terenu, miejscami przekraczające wielkość 1,0 m i jeżeli klej stosowany do jej przymocowania tego wymaga, należy płyty przymocować do konstrukcji budynku ale nie wcześniej niż po związaniu kleju (czasokres zgodny z instrukcja na opakowaniu). Takie rozwiązanie powoduje punktowe przerwanie izolacji termicznej. Wówczas należy zastosować np. zaślepki izolacyjne lub ciepłe kołki – zalecenia co do stosowania kołków powinny zostać podane w Projekcie Technicznym obiektu. Generalnie zaleca się stosowanie klejów do mocowania bezkołkowego. Należy także pamiętać, że pośpiech nie jest wskazany – wykonanie mocowania przed związaniem kleju może spowodować uszkodzenie lub osłabienie warstwy klejowej, a ponadto przemieszczenie płyt spowodowane drganiami od wiercenia. Również lokalne uderzenia przy wbijaniu mogą spowodować odspojenie kleju od ściany.
7. Po związaniu kleju i/lub po zamocowaniu kołkami płyt (jeśli takie występują) należy uzupełnić wszelkie szczeliny pomiędzy płytami. Praca ta musi zostać wykonana za pomocą pianki poliuretanowej bardzo starannie, gdyż przy znacznej grubości izolacji pianka nie wniknie do końca płyty i zostanie założona jedynie przy jej powierzchni – należy zwrócić uwagę na pełne wypełnienie szczelin zarówno na wysokości jak i na głębokości. Niedopuszczalne jest pozostawanie szczelin do wypełnienia większych niż 1 cm oraz uzupełnianie szczelin klejem !!!
8. Jeżeli przewiduje się etapowanie ocieplenia – najpierw izolacja ścian fundamentowych, a potem izolacji ścian nadziemnych, to dobrze jest zabezpieczyć izolację folią guzikową od strony gruntu, a także jej górnej strony – góra izolacji pozostanie na dłuższy okres narażona na uszkodzenia mechaniczne oraz zabrudzenia zaprawą podczas wznoszenia ścian nadziemnych.
9. Jeżeli izolację te są wykonywane równocześnie – przy szybkim tempie wznoszenia stanu surowego oraz przy niskim budynku bez podpiwniczenia (nie ma tedy zbyt głębokich wykopów) – w jednym sezonie można wznieść cały obiekt nie zasypując ścian fundamentowych i wtedy nie narażamy się na uszkodzenia termoizolacji, a ponadto mamy pewność ciągłości izolacji – dobrze jest wówczas układać płyty od poziomu połączenia izolacji nadziemnej i podziemnej. Mamy wówczas dwie krawędzie fabrycznie docięte i mniejsze prawdopodobieństwo mostka liniowego – niestety sposób ten jest rzadko spotykany ze względów organizacyjnych budowy, ale dla ciągłości i bezpieczeństwa jakości wykonania izolacji jest on najlepszy.
10. Następnie można, o ile jest wymagany PT, wykonać drenaż, ułożyć warstwę filtracyjną na całej wysokości ściany fundamentowej, a następnie wykop zasypać gruntem.
11. Przy wykonywaniu kolejnego etapu – etapowanie docieplenia - należy przede wszystkim zadbać o to żeby nie powstała nieciągłość izolacji na styku starej i nowej warstwy – wszelkie ubytki należy uzupełnić warstwą izolacyjną, a bardzo uszkodzone materiały wymienić – umiejętne zabezpieczenie części podziemnej przed przystąpieniem do wykonywania ścian nadziemnych w znacznym stopniu ograniczy i ułatwi prace późniejsze.
